Goeiemiddag allemaal!
Mijn naam is Mischa en zoals jullie kunnen horen kom ik uit het Zuiden. Dit verhaal komt met een zachte g.
Voordat ik begin hiermee wil ik eerst alle betrokken van het ministerie van Justitie en Veiligheid bedanken. Wat een ontzettend krachtige boodschap. We hadden aan het begin van dit project niet kunnen bedenken dat we hier met een bende sekswerkers zouden staan!
Wij hopen met dit project samen met mediamakers en sekswerkers kunnen bijdragen aan het verminderen van vooroordelen en stigma jegens sekswerkers. Hopelijk ook bij degenen die de wetten schrijven. We hadden de expositie op geen betere plek kunnen wensen
Grote dank aan alle betrokken fotografen, journalisten en redacteurs. Veel dank voor jullie creatieve ideeën, eerlijke adviezen. Jullie toewijding was ontroerend
Onze dierbare dankbaarheid gaat uit aan alle sekswerkers. Zonder jullie zouden wij hier vandaag niet zijn! Dankzij jullie zijn er nieuwe foto’s in de beeldbanken verschenen en andere verhalen in de kranten. Er is er een beweging in gang gezet. Jullie zijn de inspiratie, de voorvechters en de hoofdpersonen!
Ik ben hier om iets te vertellen over het ontstaan van Reimagining Sex Work
Ik zou ook heel graag iets willen zeggen over hoe de beeldbank én de handleiding zijn gemaakt samen met onderzoekers, mediamakers en sekswerkers, en over de gezamenlijke focusgroepen en fotografieworkshops op de Wallen en in een seksbioscoop in Brabant, maar daar is helaas geen tijd voor (sorry)
Het idee voor dit fotoproject startte 4 jaar geleden.
Tijdens een interview vroegen wij een journaliste: Waarom worden altijd maar dezelfde foto’s geplaatst, bij ieder artikel over sekswerk, en zelfs bij artikelen die helemaal niet over sekswerk gaan?
Haar antwoord was: We hebben geen keuze! Er zijn te weinig foto’s van sekswerkers in de beeldbanken voor journalistiek aanwezig!!
Het leek ons een geweldig goed idee om de beeldbanken aan te vullen met een andere foto’s van sekswerkers!
Tegelijkertijd raakten we geïnspireerd door een gids geschreven door sekswerkers in Zuid-Afrika. Deze handleiding voor journalisten helpt hen om respectvol over sekswerk te schrijven.
Ook voor veel Nederlandse journalisten is dit belangrijk. Wij lezen al vanaf 2000 over “illegale prostitutie”. Bij illegale prostituees denken mensen al snel aan criminaliteit. Ze worden bang van ons en willen niks met ons te maken hebben.
Wijzelf spreken liever over onvergund in plaats van illegaal. Prostituees waren namelijk al legaal in Nederland, de bórdelen waren illegaal. Sinds de opheffing van het bordeelverbod in 2000 is het precies andersom: nu zijn de bordelen legaal en alle prostituees die niet in bordelen werken, zijn illegaal.
De verdwenen werkplekken sinds de legalisatie van bordelen.
De agenten die zich voordoen als klanten en woningen binnenvallen van zzp’ers binnenvallen om de administratie te controleren.
De sekswerkers die boetes krijgen, dwangbevelen en dakloos raken, óók als ze bij de Kamer van Koophandel staan ingeschreven en belasting betalen.
De sekswerkers die daarom de politie niet meer durven te bellen bij een overval of verkrachting.
De criminelen die die dit weten..
En dan, als dit al niet ongelofelijk genoeg is, het wetsvoorstel de WRS Wet Regulering Sekswerk dat klaarligt met daarin de verplichte zelfredzaamheid-test, om in het hoerenregister te mógen komen. Degenen die onzelfredzaam zijn bevonden, en alle anderen die niet in een hoerenregister willen, durven of kunnen, mogen geen legaal sekswerk doen.
Waarom wordt sekswerk zo vaak als probleem gezien?
Het is juist een oplossing. Het geeft een inkomen, zelfstandigheid, vrijheid!
Het is de oplossing voor sekswerkers met studerende kinderen, of voor sekswerkers die zelf studeren. Voor degenen die mantelzorger zijn.
Het is de oplossing voor mensen die op de arbeidsmarkt gediscrimineerd worden omdat ze trans zijn, om hun huidskleur, om hun vrouw-zijn.
Als sekswerkers verboden worden hun werk te doen, worden hun levens moeilijker.
Sekswerkers alsmaar dieper de illegaliteit injagen vergroot de vooroordelen over sekswerkers en het stigma op sekswerk.
Een illegale prostituee wordt door de maatschappij gezien als het zieligste van het zieligste. Je lichaam verkopen is het laagste wat je kunt doen. Hoer is het ergste scheldwoord voor een vrouw. Hoeren verdienen geen respect maar minachting en vernedering , dit maakt dat geweld jegens sekswerkers hun eigen schuld wordt gevonden en het verdiende loon van sekswerkers, hoeren, snollen, sletten.
Het wordt gevaarlijker voor sekswerkers, en voor iederéén die zich niet houdt aan de opgelegde seksuele moraal! STIGMA KILLS
Iedereen heeft vooroordelen. Dit is het makkelijkst en gaat het snelst en kost de minste inspanning. Bewust nadenken kost moeite.
We zouden willen dat we rationeel zijn, dit zijn we niet, we zijn irrationele wezens. We kunnen nog zoveel wetenschappelijke onderzoeken laten zien die het tegendeel bewijzen, activisten weten, cijfers overtuigen niet!
Verhalen worden wel geloofd. Wie het verhaal vertelt heeft de macht
Op het nieuws horen wij vaak maar 1 kant van het verhaal Onbedoeld nemen verslaggevers taalgebruik over van politici en politie maar lijken niet met sekswerkers zelf te spreken.
Omdat veel sekswerkers in Nederland niet openlijk sekswerker zijn, nemen de meeste mensen pas kennis van sekswerk via nieuws, televisieseries of porno. De media spelen een belangrijke rol bij het in stand houden van onjuiste aannames, vooroordelen en stereotypes
De media kan ook bijdragen aan het verminderen van vooroordelen, stereotypes en stigma. Meer sekswerkers het podium geven en meer verhalen van sekswerkers op tv of in de krant dragen bij aan een completer beeld van de waarheid en werkelijkheid.
Een stereotype weerleg je niet door 1 persoon te laten zien die niet aan het stereotype beeld voldoet. Er zijn meer sekswerkers nodig, het is belangrijk de diversiteit binnen onze community te laten zien, zodat mensen een veelzijdig beeld krijgen van sekswerkers. Altijd dezelfde beelden bevestigt het stereotype, daarom is het belangrijk om nieuwe verhalen vertellen Zoals vandaag!
Taal en beeld vormen samen een verhaal. Daarom wilden wij nieuwe foto’s in de beeldbanken én een handleiding voor journalisten!
Vandaag worden andere verhalen verteld, het hoeven geen mooie verhalen te zijn, wij willen geen sprookjes verkopen, als het maar wel ware verhalen zijn van echte sekswerkers
Dit is pas het begin. Een verandering is in beweging gezet, er is vertrouwen ontstaan tussen journalisten, fotografen, redacteuren, wetenschappers en sekswerkers, onze community is groeiende.
Wij willen nog meer verhalen zien, horen, en lezen. Vandaag kan je de foto’s bewonderen, een praatje maken met sekswerkers tijdens de rondleiding straks, en de mediagids kan je thuis doornemen
Er zijn nog zoveel sekswerkers die zoveel verhalen meer hebben te vertellen. Je hoeft alleen maar te luisteren
