Dank je wel Stan dat jij deze expositie opent, ik ben blij dat jij dat doet omdat jij weet wat stigma betekent en wat het met je doet.
FAGGOTS AND WHORES Read here this opening speech in ENGLISH
HOMO! is het ergste scheldwoord voor een man.
HOER! is het ergste scheldwoord voor een vrouw.
Homo’s en hoeren verdienen volgens veel mensen geen respect maar minachting en vernedering.
Niemand had verwacht dat we hier zouden staan. Sekswerkers in het gebouw van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid!
Officieel valt sekswerk onder het ministerie van Justitie en Veiligheid , maar hier is waar we thuis horen, net als andere arbeid. Dank julle wel voor deze kans!!!
Jullie kunnen je het vast niet voorstellen. Of nou ja, sommigen van jullie die hier aanwezig zijn waarschijnlijk wel…
Maar er was eens een tijd in Nederland dat homoseks niet gelijk was aan hetereoseks. Heteroseks mocht iemand al hebben vanaf zijn 16e, seks met iemand van hetzelfde geslacht pas 5 jaar later, vanaf diens 21e . Dit was bedoeld om jonge jongens te beschermen tegen homomannen.
Dit had grote gevolgen:
De politie legde kaartsystemen, registers en fotoalbums aan van vermoedelijke homoseksuelen. De zedenpolitie postte bij urinoirs en voor huizen, won inlichtingen in bij buren, familie of kennissen en viel huiskamerbijeenkomsten binnen.
Het leidde tot drama’s in het leven van veel homoseksuelen: ze werden uit hun eigen families verstootten, hun huur werd opgezegd, ze kregen ontslag en ze werden een makkelijk doelwit voor chantage en een prooi voor potenrammers.
Ongelofelijk he?
Het is haast niet voor te stellen dat dit ooit in Nederland gebeurde….
Maar het gebeurt nog steeds! In 2023. Bij sekswerkers.
Toen werd homoseks niet gelijk gesteld met heteroseks. Nu wordt sekswerk niet gelijk gesteld met ander werk.
De gevolgen voor ons zijn groot.
Een sekswerker denkt de deur open te doen voor een klant en dan staan er ineens 5 agenten voor haar of zijn neus. Meestal haar, want bij sekswerk worden vooral jonge vrouwen als slachtoffer gezien. En heteromannen als de daders.
Dus als je weer eens in de krant leest dat er een illegaal bordeel is gesloten, bedenk dan dat ook die sekswerker kan zijn die nu dakloos is geworden. Dit overkomt ook sekswerkers die bij de KvK staan ingeschreven en keurig belasting betalen.
Sekswerkers die verkracht of beroofd worden, durven niet naar de politie te stappen uit angst voor boetes, dwangbevelen en huisuitzettingen of deportatie. Kwaadwillenden weten dit!
Er ligt zelfs een wetsvoorstel, de Wrs, dat sekswerkers verplicht zich te laten registreren in een landelijke databank.
Wij willen geen homo’s in een landelijk register, we willen geen journalisten in een landelijk register, we willen ook geen Jodenregister meer. Waarom dan wel een hoerenregister?
Ook moeten sekswerkers kunnen aantonen dat ze “zelfredzaam” zij
Wát is dat eigenlijk, “zelfredzaamheid”?
Er zijn sekswerkers met kinderen.
Er zijn sekswerkers die nieuw in Nederland zijn.
Er zijn sekswerkers met een handicap.
Een willekeurige ambtenaar kan zomaar van ze vinden dat ze slechte moeders zijn, dat ze niet goed genoeg Nederlands spreken, dat ze onbekwaam zijn. Dat ze dus “niet zelfredzaam” zijn. Dat ze niet in staat zijn om hun eigen keuzes te maken.
De “onzelfredzamen” krijgen een verbod om sekswerk doen.
De “zelfredzamen” hebben nog steeds geen werkplekken en geen rechten.
Wie is die ambtenaar die hierover beslist?
De “onzelfredzamen” en de “ongeregistreerden“ zullen de illegaliteit in worden gejaagd. Daar waar wetteloosheid regeert, alleen en in het donker. Mensen zoals ik, zoals wij.
Kaartsystemen, fotoalbums en registers, sekswerkers illegaal en crimineel maken, vergroot het stigma en de vooroordelen over sekswerkers. Het maakt geweld acceptabel en het verdiende loon van sekswerkers, hoeren, homo’s, snollen, sletten, vrouwen, mannen, mensen.
Het wordt gevaarlijker voor sekswerkers, en voor iederéén die zich niet houdt aan de opgelegde seksuele moraal! STIGMA KILLS
Iedereen heeft vooroordelen. Vooroordelen zijn makkelijk, gaan snel en kosten weinig inspanning. Bewust nadenken kost moeite. Wij allemaal kijken naar de wereld in stereotypen, zo begrijpen we de wereld.
Hoe vaker stereotypen en vooroordelen en stigma’s herhaald worden, hoe dieper ze in ons brein slijten, hoe meer wij ze gaan geloven.
We zouden willen dat we rationeel zijn, maar dat zijn we niet. We zijn irrationele wezens. Sekswerkers kunnen nog zoveel wetenschappelijke onderzoeken laten zien die het tegendeel bewijzen, activisten weten, feiten overtuigen niet. Verhalen worden wel geloofd.
Wie het verhaal vertelt heeft de macht!
De media spelen een belangrijke rol bij het voeden en in stand houden van vooroordelen, stereotypen en stigma. Omdat veel sekswerkers in Nederland niet openlijk sekswerker zijn, is het beeld over sekswerk van de meeste mensen gebaseerd op het nieuws, televisieseries of porno. Onbedoeld nemen verslaggevers taalgebruik over van politici en politie zonder met sekswerkers zelf te spreken. Op het nieuws horen wij vaak maar 1 kant van het verhaal.
Maar media kunnen ook een positieve invloed hebben op de beeldvorming! Door méér verhalen van sekswerkers te laten zien, zullen vooroordelen, stereotypen en stigma verminderen.
Een stereotype weerleg je niet door 1 persoon te laten zien die niet aan het stereotype beeld voldoet. Het is belangrijk de diversiteit binnen onze community te laten zien, zodat mensen een veelzijdig beeld krijgen van sekswerkers.
Méér sekswerkers het podium geven en eens andere verhalen van sekswerkers op tv of in de krant dragen bij aan een completer beeld van de waarheid en de werkelijkheid.
Dankzij de sekswerkers hier aanwezig zijn, zijn er nieuwe foto’s te zien en andere verhalen te horen. Jullie zijn de hoofdpersonen, de voorvechters, de protagonisten. Onze dierbare dankbaarheid gaat uit naar jullie.
Het is eng om voor een publiek te staan en te vertellen over pijnlijke ervaringen. Om steeds maar weer uit te leggen dat sekswerk werk is. Sekswerk geeft een inkomen, zelfstandigheid, vrijheid!
Sekswerk wordt vaak als een probleem gezien. Maar het is vaak juist de oplossing. Voor sekswerkers met studerende kinderen, of voor sekswerkers die zelf studeren. Voor degenen die mantelzorger zijn.
Het is een oplossing voor mensen die op de arbeidsmarkt gediscrimineerd worden omdat ze trans zijn, om hun huidskleur, of simpel omdat ze vrouw zijn.
Als sekswerkers verboden wordt hun werk te doen, worden onze levens moeilijker.
Wij staan hier niet voor onze lol.
Mensen die niet meer met ons in het openbaar gezien willen worden. De verjaardagen waarvoor we niet meer worden uitgenodigd. Onze kinderen die gepest worden op school.
Politie die onze aangiftes niet op willen nemen, omdat zij vinden dat een gewelddadige beroving het risico van ons vak is.
Stel je voor dat de politie hetzelfde tegen een juwelier die overvallen is, zou zeggen?
Maar wij staan hier toch!
Want wij moeten gezien worden. Als wij onze verhalen vertellen, dan denken wij aan onze collega’s, aan hen die niet durven of kunnen spreken, omdat de gevolgen van het stigma voor hen te groot zijn.
Gelukkig hebben we ook veel positieve verhalen te vertellen.
Straks tijdens de rondleiding langs de foto’s zullen sekswerkers vertellen over de fotografieworkshops, de liefdadigheidsbingo’s, de peepshow op wielen, de trans sisters fashion show en nog veel meer! En na afloop tijdens de borrel is er genoeg tijd om met elkaar in gesprek te gaan.
Schrijver Gerard Reve en binnenhuisarchitect Benno Premsela waren in 1963 en 1964 de eerste mannen die openlijk homoseksueel waren op de Nederlandse televisie, met hun echte namen en zonder maskers.
In 1969 was het eerste openlijke pride-homoprotest op het Binnenhof hier in Den Haag. Misschien wel het eerste ter wereld, een half jaar eerder dan de beroemde Stonewall rellen.
In 1970 de eerste zoen tussen twee mannen op tv.
In 1971 is artikel 248bis afgeschaft. Het artikel in het wetboek van strafrecht dat hetero en homo seks van elkaar scheidde.
Het is 2023. Wij vrezen voor de dag dat de Wet Registratie Sekswerkers aangenomen wordt en in werking treedt. Maar zover is het nog niet. En kijk met hoeveel wij al zijn! Sommigen met onze echte namen en zonder maskers.
Een toenemende zichtbaarheid van sekswerkers (en homomannen, lesbische vrouwen, transmensen) leidt tot normalisering en grotere acceptatie van seksuele diversiteit bij publiek, waardoor de maatschappelijke druk toeneemt op de politiek om mensen dezelfde rechten te geven als andere mensen, zodat álle mensen, wij ons allemaal daadwerkelijk veilig voelen om openlijk te zijn wie of wát we ook zijn.
Het is ook hartverwarmend zoveel bondgenoten vandaag hier op de opening te zien. Want wij kunnen dit niet alleen!
Zonder de fotografen zijn er geen foto’s.
Zonder de journalisten geen verhalen in de krant.
Zonder financiële steun geen gratis mediagidsen.
Zonder de kans van dit ministerie zouden we hier nu niet zijn.
Wij hebben jullie nodig.
Mensen die meer zien dan alleen het werk dat we doen. Mensen die zich niet schamen voor ons. Moedige mensen die het lef hebben tegen de heersende moraal in foto’s van sekswerkers aan hun muren te hangen, in hun hogeschool in Den Haag, de universiteit in Utrecht, het gemeentehuis in Tilburg en nu zelfs hier, in de wandelgangen van het ministerie Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In your face!
We hebben mensen nodig die ons kansen bieden. Mensen die in ons geloven. Mensen die ons steunen. Mensen als jullie! Wij voelen jullie support. Wij zijn niet alleen.
Met de sekswerkers, de modellen. De fotografen Sabine Joosten en Tammy van Nerum die deze prachtige foto’s hebben gemaakt. Al die locaties waar we de fotografieworkshops mochten houden, Belle, PIC, Candy Shop. P&G292. De journalisten die samen met sekswerkers de mediagids hebben geschreven, met speciale dank aan Saskia Wassenaar. Het vertrouwen in ons idee en de steun van VSBfonds en SWAD. De ANP die de foto van Caja uit de beeldbank heeft gehaald. Alle die ambtenaren bij de ministeries die ervoor gezorgd hebben dat we in hun gebouwen mogen exposeren, eerst bij Justitie en Veiligheid en nu bij Sociale Zaken en Werkgelegenheid (teveel om op te noemen) De burgemeester van Tilburg. Brenda Oude Breuil van de Universiteit van Utrecht en Justine Le Clerq van de Haagse Hogeschool waar we exposities mogen houden en die hun studenten meenemen, de studenten die hiernaar toe gekomen zijn. Al onze medestrijders bij SekswerkExpertise, Shop, Spot46, Door2Door, SeksWorks, SAVE, TransSisters, Jacky, Yvette Luhrs, Minke Dijkstra. De wetenschappers, de kunstenaars, een modeontwerpster, vrienden, familie.
Iedereen die hier vandaag aanwezig is, wij allemaal willen wonen in een wereld waar alle mensen veilig zijn.
Dit is pas het begin. Een verandering is in beweging gezet, onze community is groeiende.
Vandaag worden andere verhalen verteld. Het hoeven geen mooie verhalen te zijn, wij willen geen sprookjes verkopen, als het maar wel ware verhalen zijn van echte sekswerkers.
Wij willen nog meer verhalen horen, zien en lezen. Er zijn nog zoveel sekswerkers die zoveel meer verhalen hebben te vertellen.
Je hoeft alleen maar te luisteren
